Ik was afgelopen weken weer eens ziek. Ik ben heel vaak ziek, helaas. Het duurt ook iedere keer langer, lijkt het. Als ik niet ziek ben, voel ik me doorgaans gezond en sterk en alsof ik alles aankan. En dan word ik weer ziek en voel ik me zo kwetsbaar.
We gaan binnenkort op wintersport. Voor het eerst in, nou, ik denk wel 12 jaar. Kindjes gaan mee. Ze hebben skilessen gehad, dus ze zullen zich wel redden. Al die jaren dat we niet gingen, droomde ik regelmatig dat ik ging snowboarden. Ik kon het gevoel helemaal terughalen. Nu probeer ik me in te denken hoe het ook alweer voelde, en het lukt me niet.
2024 was een intens jaar. We verhuisden twee keer, qua werk was het onrustig, de kinderen wisselden van school. Ik hoopte dat we na de verhuizing meer rust zouden krijgen, maar er is nog steeds veel onzeker. Mijn hoofd zit vol ‘projecten’, maar ik heb moeite eraan te beginnen. Ik mis nog de energie, en ook vertrouwen denk ik.
Nu moeten we het over goede voornemens gaan hebben he? Die maak ik eigenlijk nooit. Als ik iets wil veranderen, begin ik liever gewoon meteen. In kleine stapjes, zodat het ook daadwerkelijk lukt. Komend jaar wil ik meer hardlopen, en daar ben ik ook al mee begonnen. In september en november liep ik twee prestatielopen. Ik zou gisteren ook lopen, maar ik was nog te ziek.
Ik hoop dat 2025 dan toch meer rust gaat brengen, maar dat ik misschien ook wat meer dingen kan gaan oppakken. Gewoon, voor de lol. Af en toe iets schilderen, meer sportactiviteiten, meer diversiteit qua werk, al dan niet vrijwillig. Ooit wil ik weer een muziekinstrument bespelen, maar komend jaar is dat denk ik nog te vroeg.
Ik slaap enorm slecht. Het begon toen ik koorts kreeg, en mijn bioritme is nog steeds van het padje. Ik hoop dat het bijtrekt als ik maandag weer ga werken. ‘s Nachts heeft een eigen realiteit. Onmogelijke dingen lijken haalbaar, en de dagelijkse gang van zaken lijkt soms volstrekt onlogisch. Ik neem ‘s nachts geen beslissingen meer, maar ik ben de laatste tijd zo onrustig en wil dan van alles doen. Zoals schrijven. Maar ik doe het niet.
Ik mis het wel, dat schrijven. Vroeger schreef ik structureel en het maakte niet uit wat ik schreef. Dus nu schrijf ik weer eens zoals toen. Gewoon, hoe het in me opkomt. Zonder nalezen en gewoon op ‘publish’ drukken.
